Zwichnięcie barku jest bolesną sytuacją, ale nie zawsze jest łatwe do zauważenia przez ogół społeczeństwa. Niektóre z najczęstszych przyczyn to uprawianie sportów takich jak pływanie, koszykówka, siatkówka, cierpienie z powodu wypadku samochodowego lub niewłaściwe podnoszenie ciężkiego przedmiotu na siłowni.
Kiedy kość ramienna, która jest kością ramienną, powraca sama do stawu barkowego, który jest glenohumałem, nazywamy to podwichnięciem, które może powodować tylko ból w tym miejscu bez potrzeby unieruchamiania lub jakiegokolwiek innego leczenia. Ale jeśli to podwichnięcie dzieje się z pewną częstotliwością, mięśnie tego regionu muszą zostać wzmocnione, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się tego zjawiska.
Czasami przemieszczenie ramienia może również spowodować pewne uszkodzenie ścięgien stożka rotatorów i konieczne jest wykonanie fizjoterapii w celu wyzdrowienia. Można się dowiedzieć, czy te ścięgna zostały dotknięte, jeśli utrzymuje się ból nawet po całkowitym wyzdrowieniu ruchu ramienia.
Objawy zwichnięcia barku
Oznaki i objawy zwichnięcia stawu barkowego to:
- Poważny ból barku, który może promieniować na ramię i wpływać na szyję,
- Jedno ramię może różnić się od drugiego, wyższe lub niższe;
- Niemożność wykonywania ruchów z dotkniętym ramieniem.
Zazwyczaj osoba trzyma ramię przeciwną ręką, ponieważ wie, że ramię opuściło miejsce, ale dokładna diagnoza musi zostać wykonana przez specjalistę. Czasami może być konieczne wykonanie badania rentgenowskiego, aby lepiej ocenić uszkodzenie i określić, czy występują większe uszkodzenia, takie jak fragment kości w dotkniętym stawie. Lekarz może również poprosić o rezonans w celu oceny tkanek, takich jak torebka stawowa, ścięgna i więzadła.
Oto, co należy zrobić, gdy wystąpi zwichnięcie barku.
Jak leczyć
Najbardziej odpowiednie leczenie zwichnięcia barku powinien wskazać lekarz ortopeda po zaobserwowaniu wieku, wspólnego stanowiska i stanu zdrowia osoby. Aby złagodzić ból, lekarz może przepisać lek przeciwbólowy lub przeciwzapalny.
Immobilizacja:
Lekarz może umieścić staw z powrotem na miejscu, a następnie obszar może zostać opatrzony przez umieszczenie ramienia na klatce piersiowej w celu odzyskania zaangażowanych tkanek. Unieruchomienie można utrzymać przez 3 tygodnie w zależności od wieku, stylu zdrowia i ogólnego stanu zdrowia danej osoby.
Po usunięciu unieruchomienia może być konieczne odzyskanie ruchów poprzez przeprowadzane rozciąganie, z zachowaniem granicy bólu. W niektórych przypadkach, gdy ograniczenie jest duże, może być konieczne wykonanie fizykoterapii w celu wzmocnienia mięśni i zapobieżenia ponownemu epizodowi.
Chirurgia:
Chirurgia jest wskazana dla młodych ludzi lub sportowców, zwłaszcza gdy występuje uszkodzenie warg górnych, rozluźnienie stawów lub ścięgien barków w celu naprawy tych tkanek, a także zapobieganie przyszłym zwichnięciom u osób, które mają kilka epizodów zwichnięcia lub podwichnięcia rocznie. Operacja jest zwykle wykonywana za pomocą artroskopii, ponieważ powrót do zdrowia jest szybszy, ale w każdym przypadku konieczne jest wykonywanie fizjoterapii przez kilka miesięcy, aż do pełnego odzyskania integralności i dynamiki barku.
W przypadku osób uprawiających aktywność fizyczną zaleca się, aby w pierwszym miesiącu nie ćwiczyć kontuzjowanego ramienia i ramienia, wykonując jedynie ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Sportowcy zwykle powracają do rywalizacji po 5 lub 6 miesiącach zwichnięcia.
Fizjoterapia:
Wskazane jest po unieruchomieniu lub zabiegu chirurgicznym, aby przywrócić zakres ruchu, siłę mięśni i ustabilizować staw barkowy, zapobiegając dalszym zwichnięciom. Fizjoterapeuta powinien ocenić osobę i wskazać najbardziej odpowiednie leczenie fizjoterapeutyczne, ponieważ może ona różnić się w zależności od osoby. Sesje zwykle rozpoczynają się po 3 tygodniach kontuzji i mogą trwać miesiącami, szczególnie w przypadku przeprowadzenia operacji.
Leczenie fizjoterapeutyczne można wykonać za pomocą strategii łagodzenia bólu, zakresu ruchu, gojenia się ran, wzmocnienia mięśni i stabilizacji stawu barkowego. Niektóre zabiegi, które mogą być przydatne, to rozluźnienie mięśni, wypadanie mięśniowo-powięziowe rękoma, piłka tenisowa, wałek z pianki sztywnej lub podciśnienie. Ćwiczenia rozciągające mięśni ramion we wszystkich kierunkach, a także trapez w okolicy szyi, należy stopniowo wprowadzać w ćwiczenia z elastyczną taśmą znaną jako theraband, aby stopniowo zwiększać wytrzymałość mięśni.
Aby ustabilizować ramię, gdy nie ma bólu i można wykonywać ćwiczenia z elastyczną opaską bez żadnego bólu lub ograniczenia ruchu można wprowadzić ćwiczenia propriocepcji i Clinical Pilates.
