Wampiryzm kliniczny, znany również jako syndrom Renfielda, jest zaburzeniem psychicznym związanym z obsesją na punkcie krwi. Jest to poważne, ale rzadkie zaburzenie, o którym niewiele jest badań naukowych.
Osoby z tym zespołem mogą mieć różne objawy, w tym niekontrolowaną potrzebę spożycia krwi, chęć zranienia się i skaleczenia, aby ssać własną krew, zawsze w towarzystwie wielkiej satysfakcji lub przyjemności podczas lub krótko po spożyciu krwi.
Główne problemy psychologiczne związane z klinicznym wampiryzmem
Niektóre z głównych objawów i potrzeb, które mogą wskazywać na obecność tego zaburzenia obejmują:
- Potrzeba lub niekontrolowana obsesja do picia krwi;
- Gotowy do zadawania ciosów lub ran na siebie, aby wyssać krew, znany również jako sam-wampiryzm;
- Gotowy pić krew innych ludzi, żywych lub martwych;
- Poczucie satysfakcji lub przyjemności po lub w trakcie przyjmowania krwi;
- Lubię powieści i literaturę o czarownictwie, wampiryzmie lub terrorze w ogóle;
- Obsesja zabijania małych zwierząt, takich jak ptaki, ryby, koty i wiewiórki;
- Preferowanie pozostawania w stanie czuwania w nocy.
Nie wszystkie objawy muszą być obecne i często kliniczny wampiryzm jest również związany z innymi zachowaniami destrukcyjnymi, które mogą obejmować psychozę, halucynacje, urojenia, kanibalizm, gwałt i zabójstwo.
Jak diagnozuje się?
Rozpoznanie tego zaburzenia może być dokonane przez psychiatrę lub psychologa, który identyfikuje obecność obsesji wokół krwi i krwi ludzkiej.
Ponadto powszechna jest psychoza, halucynacje i urojenia związane z krwią lub wampirami, fikcyjne postacie nieśmiertelnego terroru i przetrwanie kosztem krwi.
Jednak zaburzenie to często może być mylone z innymi chorobami psychicznymi, takimi jak na przykład schizofrenia, ponieważ istnieje niewiele badań naukowych dotyczących klinicznego wampiryzmu.
Jak można go leczyć
Leczenie klinicznego wampiryzmu zazwyczaj obejmuje przyjęcie do szpitala, tak że pacjent może być obserwowany przez 24 godziny na dobę, ponieważ często może stanowić zagrożenie dla siebie i innych.
Ponadto można wskazać leczenie lekami kontrolującymi powiązane psychozy, halucynacje lub złudzenia, a także codzienne sesje psychoterapii.
Podczas gdy kliniczny wampiryzm jest prawdziwym terminem używanym do opisania obsesyjnego związku z krwią, zespół Renfielda był terminem wymyślonym przez naukowca w celu opisania kompulsywnego wszczepiania krwi, co nie jest naukowo uznane. Nazwa ta została zainspirowana powieścią Draculi Brama Stokera, w której Renfield jest drobną postacią w powieści, z problemami psychologicznymi, które utrzymują telepatyczny związek i korespondencję ze słynną fikcyjną postacią Hrabią Draculą.
