Rzeżączka zostaje wyleczona, gdy jest prawidłowo leczona. Leczenie rzeżączki polega na przyjmowaniu antybiotyków przepisanych przez ginekologa lub urologa, takich jak:
- 1 wstrzyknięcie ceftriaksonu 250 mg
- 1 tabletka Cefiksymu 400 mg
- 1 tabletka Ciprofloksacyny 500 mg
- 1 tabletka Ofloxacin 400 mg
- 2 tabletki Doksycykliny 100 mg na dobę przez 7 dni
- 1 tabletka Azytromycyna 1 g
- 1 wstrzyknięcie ceftriaksonu 1 g przez 14 dni
W przypadku niemowląt, u których zdiagnozowano rzeżączkę, zalecana dawka wynosi od 25 do 50 mg / kg ceftriaksonu przez 7 do 10 dni. Oto, co możesz zrobić w domu, aby pomóc w leczeniu: środek domowy na rzeżączkę
Podczas leczenia zaleca się, aby nie odbywać stosunku płciowego, nawet z prezerwatywą, i ważne jest, aby obaj partnerzy byli leczeni w celu uniknięcia ponownego zakażenia. Jeśli partnerzy są ponownie narażeni na działanie bakterii, mogą ponownie rozwinąć chorobę, dlatego zaleca się stosowanie prezerwatyw we wszystkich związkach.
Rzeżączka jest chorobą przenoszoną drogą płciową, której można zapobiegać za pomocą prezerwatyw we wszystkich stosunkach seksualnych.
Supergonorreia jest trudna do kontrolowania
Silniejsza forma rzeżączki została wykryta w niektórych krajach europejskich. Jest to ewolucja i wzrost odporności bakterii Neisseria gonorrhoeae na antybiotyki normalnie stosowane przeciwko tej chorobie.
W tej chorobie osoba ma bardziej nasilone objawy i jest szczególnie dotknięta w gardle, poprzez seks oralny i w okolicy narządów płciowych, które mogą nawet powodować bezpłodność. Lekarz może przepisać te same antybiotyki, ale potrzeba więcej czasu na wyleczenie.
Uważa się, że rozwój tej superbakterii jest związany z niewłaściwym stosowaniem antybiotyków bez recepty. Dowiedz się, jak bakteria może stać się znakomitą bakterią, klikając tutaj.
Głównym sygnałem, że dana osoba może być zarażona tą silniejszą wersją bakterii rzeżączki jest trudność w uzyskaniu leczenia poprzez antybiotyki. Jednak nie wszyscy ludzie zarażeni tą bakterią mają objawy, więc wszyscy ludzie, którzy mają aktywne życie seksualne, powinni wykonać badanie krwi i wymazów z papki, aby dowiedzieć się, czy są zakażeni, a następnie rozpocząć leczenie.
Leczenie jest ważne nawet u tych, którzy nie mają objawów, ponieważ choroba może być przenoszona na inne osoby podczas intymnego kontaktu.
