Łagodne upośledzenie umysłowe lub łagodna niepełnosprawność intelektualna charakteryzuje się dyskretnymi ograniczeniami związanymi np. Z umiejętnościami uczenia się i komunikacji, które rozwijają się powoli. Ten stopień niepełnosprawności intelektualnej można zidentyfikować za pomocą testu inteligencji, którego iloraz inteligencji (IQ) wynosi od 52 do 68.
Tego rodzaju niedostatki intelektualne są częstsze u mężczyzn i zazwyczaj postrzegane są na wczesnym etapie dzieciństwa na przykład z obserwacji zachowania i trudności w uczeniu się oraz interakcji lub obecności zachowań impulsywnych. Diagnoza może zostać postawiona przez psychologa lub psychiatrę nie tylko poprzez przeprowadzenie testów wywiadowczych, ale także poprzez ocenę zachowania i myślenia dziecka podczas konsultacji i raportów rodziców lub opiekunów.
Pomimo ograniczonej zdolności intelektualnej, dzieci z łagodnym upośledzeniem umysłowym mogą korzystać z edukacji i psychoterapii, ponieważ ich zdolności są stymulowane.
Główne cechy
Osoby z łagodnym upośledzeniem umysłowym nie wykazują oczywistych zmian fizycznych, ale mogą mieć pewne cechy charakterystyczne, a czasami niezbędny jest nadzór specjalnych instytucji edukacyjnych w zakresie stymulowania umiejętności, takich jak:
- Brak dojrzałości;
- Mała zdolność do interakcji społecznych;
- Bardzo konkretna linia myślenia;
- Przedstawiają trudności adaptacyjne;
- Brak profilaktyki i nadmierna łatwowierność;
- Mają zdolność popełniania zbrodni gwałtownych;
- Zobowiązanie do sądu.
Ponadto osoby z łagodnym upośledzeniem umysłowym mogą mieć epilepsję i dlatego musi im towarzyszyć psycholog lub psychiatra. Cechy łagodnego upośledzenia umysłowego są różne u ludzi i mogą występować różnice związane ze stopniem upośledzenia zachowania.
